Menu

Historia Labradoodli rozpoczęła się w 1989r. w Australii.

577BE37C-C7A4-46BA-BF7C-2BA6CEFD1F48_1067x800

Historia Labradoodli rozpoczęła się w 1989r. w Australii

Na Hawajach mieszkało małżeństwo  o nazwisku  Conron gdzie żona  była osoba tracąca wzrok a mąż był alrgikiem. Małżeństwo potrzebowało psa przewodnika ale przyjezdnego jednocześnie alergikom. Wtedy Pan Wally Conron pracujący w Stowarzyszeniu Australijskich Psów Pracujących postanowił skrzyżować pudla z labradorem. Urodziły się 3 szczeniaki . Tylko jedno szczenię nie powodowało alergii u męża kobiety zostało wiec wyszkolone i przekazane rodzinie jednak pies  ten mimo ze nie alergizowal to liniał! Krzyżówka tych psów została nazwana Labradoodlami.Nastepnie kontynuowano kojarzenie tych dwoch ras w celu uzyskania psów od których każde szczenię  nie będzie linialo i będzie przyjazne alergikom. Jednak  podczas jednego z wywiadów w Readers Digest Wally Conron przyznał  iż mimo intensywnych treningów większość wyhodowanych psów miała trudny charakter (uparty) dlatego zaprzestał on kontynuowania swojego programu hodowlanego. Jednak ludzie pokochali  Labradoodle nie było juz odwrotu. Popularność tej rasy psów wzrastała z dnia na dzień.

Beverly Menners i Angela Cunningham

Dwie australijskie hodowczynie Beverly Menners( Rutland Manor) i jej córka Angela Cunningham( Angela RUtland Manners ( Tegan Park ) postanowiły  przejąć prace nad rozwojem Labradoodla. Matka i córka  chciały stworzyć  rasę psów, która miała określone kryteria. Pies miał  nie wywoływać reakcji alergicznych, łatwo dawać się szkolić, być psem asystujacym, być psem rodzinnym. Hodowczynie zdecydowały  się na infuzję innych ras psów dodano wiec: Pudel (każda wielkość), Irlandzki Spaniel Dowodny,  Amerykański cocer spaniel, Angielski Cocer Spaniel, Labrador.Spowodowało to różnorodność kolorystyczna,  utemperowano trudny  charakter. Zmniejszono tym samym rozmiary  Labradoodli. Obie Panie  po wszystkich infuzjach używały do hodowli tylko najlepszych przedstawicieli rasy.
80D3448A-B3F3-482A-8E5E-B85FA183CD16_1067x800
88ECB3DB-9208-43F1-9849-ED8E2926A8A1_600x800

Oganizacje zrzeszajace Australijskie Labradoodle

Organizacje te  uważają  że Australijski Labradoodle to krzyżówka 3 ras: Pudla, Labradora Retrievera, Cocker Spaniela.
Niestety w tym przypadku sierść przyjazna alergikom wszystkich tych „Australijskich Labradoodli” prawdopodobnie nie może być gwarancją. W roku 2009 organizacje te dopuszczają nie tylko pierwsze skojarzenia (labrador + pudel), czy infuzje z Cocker Spanielem, ale również zauważają  liniejące szczenięta, jednocześnie dopuszczają użycie  ich do dalszej hodowli. Te nowe programy hodowlane będą niosły za sobą daleko idące konsekwencje.Ze względu na ogromna i wciąż rosnąca popularność Australijskiego Labradoodle wielu pseudo hodowców zajęło się „produkcją” szczeniąt na masową skalę.
Niestety klienci chcący zakupić Australijskiego Labradoodla nie wiedzą czy osobniki te mają odpowiednie rodowody oraz cechy właściwe Australijskim Labradoodlom.Pseudo hodowcy również sprytnie podnoszą rangę wyhodowanych przez siebie „Labradoodli” (F1 – najprostsza krzyżówka labrador i pudel) poprzez kojarzenie ich z osobnikami (Australijskimi Labradoodlami) o bardzo dobrych, prestiżowych rodowodach.

Ustabilizowana rasa

Na szczęscie  istnieje  grupa hodowców którzy chcą zachować korzenie autentycznego Australijskiego Labradoodle. Hodowcy Ci  uwazaja że rasa jest ustabilizowana na tyle, że nie ma potrzeby dalszych infuzji i różnych systemów kwalifikacji poszczególnych Typów Labradoodli (F1, F1B, F2 i pozostałych generacji). Hodowcy Ci bardzo uważnie podchodza do pochodzeniu swoich psów .Jednym  z powodów, dla których została założona Fundacja ALFA-Europe w Holandii jest zrzeszenie hodowców,  ktorzy będą mogli wymieniać sie  pula   Genetycznie różnych osobnikow prawdziwych wielopokoleniowych  Australijskich  Labradoodli . ALFA-Europe stworzyło optymalne warunki dla utrzymania oryginalnych linii hodowlanych Australijskich Labradoodle. Regulacje te nakładają obowiązek robienia testów DNA wszystkich psów hodowlanych oraz ich potomstwu. Konieczność robienia testów DNA psom hodowlanym i ich szczeniętom umożliwia prowadzenie  bazy danych.
Jest to jedyny sposób dzięki któremu geny nie liniejących, cieszacych sie świetnym zdrowiem,  psów , o sierści przyjezdnej alergikom zostaną zachowane.